ای اشک مقدس!

ای اشک مقدس ! سلام خالصانه مرا بپذیر , تو ای اشک ! عصاره وجودی , تو آتشفشان قلب سوزانی که می جوشی و می سوزی و در دیدگاه انسان , به عالم وجود قدم می گذاری . ای اشک ! ای انیس شب های تار من ! ای آنکه در اوج صعود به سوی معراج مرا همراهی کردی ! ای آنکه در سخت ترین درد ها و کشنده ترین غم ها , قلب مجروحم را تسکین بخشیده ای ! ای آنکه وجودم را تطهیر کردی و مثل طفلی معصوم از گناهان پاکم نمودی !  ای آنکه مرا ذوب کردی و کیمیا صفت وجود خاکیم را به خدا رساندی ! آی آنکه درد را به لذت مبدل کردی و غم را به عرفان سوق دادی ! ای آنکه مرا سوزاندی و خاکستر وجودم را در کهکشان ها پخش کردی ! ای آنکه مرا نیست کردی ! از خودخواهی و خودبینی نجاتم دادی , مرا به مرحله فنا رساندی که جز خدا نبینم , جز خدا نگویم و جز خدا نخواهم ! ( برگرفته از نیایش های شهید چمران . ) از وب 84 پیدا کردم

بعد از تو

بعد از تو   تنها وظیفه ی من تکرارِ همین بعد از تو گفتن است.   من از اَزَل گروگانِ گریه های تو بوده ام. «سید علی صالحی» منبع    « اینه سال 89 توی رادیو پیام شنیدم توی خوابگاه. دی ماه»

خودمم یادم رفته

گفت منو نمیشناسی؟ گفتم باید شما رو بشناسم؟ گفت کافیه خودتو بشناسی. راست می گفت من انقدر تغییر کرده بودم که حتی خودم رو نمی شناختم ........  تا خوشبختی همانقدر فاصله داری که تا لبخند بی مضایقه. ........ « اینه سال 89 دی ماه توی خوابگاه از داریو پیام شنیدم»

حال همه ما خوب است اما ....

سلام! حالِ همۀ ما خوب است ملالی نیست جز گم شدنِ گاه به گاه خیالی دور، که مردم به آن شادمانیِ بی سبب می گویند با این همه عمری اگر باقی بود طوری از کنارِ زندگی می گذرم که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد و نه این دلِ ناماندِگارِ بی درمان!   تا یادم نرفته است بنویسم حوالیِ خواب های ما سالِ پر بارانی بود می دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازۀ بازنیامدن است اما تو لااقل، حتی هر وهله گاهی، هر از گاهی ببین انعکاس تبسم رؤیا شبیه شمایل شقایق نیست! راستی خبرت بدهم خواب دیده ام خانه ای خریده ام بی پرده، بی پنجره، بی در، بی دیوار... هی بخند! بی پرده بگویمت چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد فردا را به فال نیک خواهم گرفت دارد همین لحظه یک فوج کبوتر سپید از فراز کوچۀ ما می گذرد باد بویِ کسانِ من می دهد یادت می آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری!؟ نه ری را جان نامه ام باید کوتاه باشد ساده باشد بی حرفی از ابهام و آینه، از نو برایت می نویسم حالِ همۀ ما خوب است اما تو باور مکن! «سید علی صالحی» منبع

باران باش

چترت را کنار ایستگاهی در مه فراموش کن  خیس و خسته به خانه بیا  نمی خواهم شاعر باشی ، باران باش!  همین برای هفت پشت روییدن گل کافی ست،  چه سرخ،چه سبز و چه غنچه!"   «دی ماه 89 خوابگاه از رادیو پیام شنیدم»

نمی دانم چه می خواهم بگویم

نمی دانم چه می خواهم بگویم  

زبانم در دهان باز بسته ست  

در تنگ قفس باز است و افسوس

که بال مرغ آوازم شکسته ست

 نمی دانم چه می خواهم بگویم 

غمی در استخوانم می گدازد 

خیال ناشناسی آشنا رنگ  

گهی می سوزدم گه می نوازد 

 گهی در خاطرم می جوشد این وهم  

ز رنگ آمیزی غمهای انبوه

که در رگهام جای خون روان است  

سیه داروی زهرآگین اندوه 

  فغانی گرم وخون آلود و پردرد  

فرو می پیچیدم در سینه تنگ  

چو فریاد یکی دیوانه گنگ  

که می کوبد سر شوریده بر سنگ 

 سرشکی تلخ و شور از چشمه دل  

نهان در سینه می جوشد شب و روز  

چنان مار گرفتاری که ریزد  

شرنگ خشمش از نیش جگر سوز 

 پریشان سایه ای آشفته آهنگ

ز مغزم می تراود گیج و گمراه  

چو روح خوابگردی مات و مدهوش

که بی سامان به ره افتد شبانگاه

 درون سینه ام دردی ست خونبار 

که همچون گریه می گیرد گلویم 

غمی ‌آشفته دردی گریه آلود

نمی دانم چه می خواهم بگویم   « هوشنگ ابتهاج»     اینه دی ماه سال 89 از رادیو پیام شنیدم و توی دفتر چرک نویسم نوشتم. فکر کنم محمد اصفهانی می خواندش.

انسان و سنگ

انسان باش سنگ نباش زیرا زندگی انقدر برای تو ادامه پیدا نمی کند که به جوشیدن چشمه ای از دل سنگ بینجامد.  

هیچ کدام از ما لزوما شاد به دنیا نمی آییم ولی همگی ما این توانایی را داریم که شاد و با نشاط زندگی کنیم.

 ارزش تو به چیزی است که دل می بندی پس مراقب باش که به کمتر از بینهایت دل نبندی.  

 « اینه توی دفتر چرک نویس سا 89 پیدا کردم. فکر کنم دی ماه توی خوابگاه از رادیو پیام شنیدم»

می تراودمهتاب

می‌تراود مهتاب می‌درخشد شبتاب نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک غم این خفته‌ی چند خواب در چشم ترم می‌شکند.   نگران با من استاده سحر صبح می‌خواهد از من کز مبارک دم او آورم این قوم به جان باخته را بلکه خبر در جگر خاری لیکن از ره این سفرم می‌شکند.   نازک‌آرای تن ساق گلی که به جانش کشتم و به جان دادمش آب ای دریغا به برم می‌شکند.   دست‌ها می‌سایم تا دری بگشایم به عبث می‌پایم که به در کس آید در و دیوار به هم ریخته‌شان بر سرم می‌شکند.   می‌تراود مهتاب می‌درخشد شبتاب مانده پای‌آبله از راه دراز بر دم دهکده مردی تنها کوله‌بارش بر دوش دست او بر در، می‌گوید با خود غم این خفته‌ی چند خواب در چشم ترم می‌شکند. «نیما یوشیج»

کوچه

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

 همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

 شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

 شدم آن عاشق دیوانه که بودم !

 در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید

 باغ صد خاطره خندید عطر صد خاطره پیچید

 یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

 پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

 ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

 تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

 من همه محو تماشای نگاهت

 آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان رام

 خوشه ماه فرو ریخته در آب شاخه ها دست برآورده به مهتاب

 شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ

 یادم آید : تو بمن گفتی :

 ازین عشق حذر کن !

 لحظه ای چند بر این آب نظر کن آب ،

آئینة عشق گذران است

 تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

 باش فردا ، که دلت با دگران است

 تا فراموش کنی ، چندی ازین شهر سفر کن !

 با تو گفتنم : حذر از عشق ؟

 ندانم

 سفر از پیش تو ؟ هرگز نتوانم

 روز اول که دل من به تمنای تو پَر زد

 چون کبوتر لب بام تو نشستم

 تو بمن سنگ زدی ،

من نه رمیدم ،

نه گسستم باز گفتم که :

تو صیادی و من آهوی دشتم تا به دام تو درافتم ،

همه جا گشتم و گشتم

 حذر از عشق ندانم

 سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم … !

 اشکی از شاخه فرو ریخت

 مرغ شب نالة تلخی زد و بگریخت !

 اشک در چشم تو لرزید

 ماه بر عشق تو خندید یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم

 پای در دامن اندوه کشیدم نگسستم ،

نرمیدم رفت در ظلمت غم ،

آن شب و شبهای دگر هم

 نه گرفتی دگر از عاشق آزده خبر هم

 نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم !

 بی تو ، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

 فریدون مشیری 

 این شعره بار ها از رادیو پیام تیکه اولشه شنیدم

Sharlot has traveled

Unit 8: word box A: Make sentences with these words: across from, between, near, next to, on, open, post office, souvenir. My clinic is very noisy. Sharlot has travelled to her city for visiting her Mom and Dad. My temprory secretary doesn't know his job, and he is very careless. He opens the door without knocking. He calls my patient alternatively. "Oh, my darling Sharlot where are you?" I says continuously. After the working day when I am going home, Sharlot calls me. "Hi Sharlot where are you?" I say. "I'm in a toy store near my house. I want to buy a doll for you." she says. "Oh, thanks. I don't have. When do you come back?" "Why? Do you miss me?" "No, but the temprory secretary is stupid. Every thing is a mess." "I thought, you miss me." ""Oh, yes." I'm on the bus and sit between two fat women. "Sharlot, when do you come bak?" "I am buying a souvenir for you. I stand near the rack of dinosaurs. Do you want a dinosaur? I will go to the post office and post it to you. " I sigh. The bus stops across from the pastry shop. The smell of cookies and cakes fulls the air. " Sharlot when do you come back?" "Wow, they're fragrant pastries. I love nuts cookies of this pastry shop." One of the fat women says. "Hey, don't be sad. I will return ten days later." Sharlot says. "Yes, and icecreams are very yummy too." Another woman says. I sigh and say " ok, I'm awaiting you. Bye." Sharlot has been going since twelve days ago. I miss her. ------------------------------ Word hoard: Knock در زدن Mess بهم ریخته Pastry شیرینی Sigh اه کشیدن Fragrant خوشبو Nuts گردویی