کین ره که تو میروی به ترکستان است

زاهدی مهمان پادشاهی بود چون به طعام بنشستند کمتر از آن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او تا ظنّ صلاحیت در حق او زیادت کنند ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کین ره که تو میروی به ترکستان است   گفت در نظر ایشان چیزی نخوردم که به کار آید، گفت نماز را هم قضا کن که چیزی نکردی که به کار آید تا چه خواهی خریدن ای معذور روز درماندگی به سیم دغل سعدی شیراز

یک غزل حافظ

دست از طلب ندارم تا کام من برآید

 یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

 بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر

 کز آتش درونم دود از کفن برآید

 بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران

 بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

 جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش

 نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید

 از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم

 خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید

 گویند ذکر خیرش در خیل عشقبازان

 هر جا که نام حافظ در انجمن برآید

 «حافظ» این شعره با صدای محمد اصفهانی شنیده بودم. خیلی خوشم آمد.