اولین باری که این کلیپه دیدم از تعجب شاخ درآوردم. اول دیدم که طرف داره مدح امام خمینیه میگه. به نظرم عادی بود. امروزه این اتفاق زیاد میفته. بعد از جواب امام خمینی شاخ درآوردم. یعنی انقدر به شنیدن مدح و ثنای افراد عادت کرده بودم که برام این عمل معمولی و عادی شده بود. وقتی دیدم امام چه جوابی به آقای حجازی داد آه از نهادم بلند شد و فهمیدم که کلا چقدر از روش امام فاصله داریم و به چه به قول امام انحطاط فکری و انحطاط روحی ای افتادیم.
مدح آقای نصرالله حجازی برای امام:
ای سلیمان زمان! بر مسند حکومت بنشین. ای داوود عصر! قضاوت کن. برجهان حکومت کن. ارزانیت باد این حکومت.
جواب امام به این مدح:
من خوف این را دارم که مطالبی که آقای [فخرالدین] حجازی فرمودند درباره من، باورم بیاید! من خوف این را دارم که با این فرمایشات ایشان و امثال ایشان، برای من یک غرور و انحطاطی پیش بیاید! من به خدای تبارک و تعالی پناه می‌برم از غرور! من اگر... برای خودم نسبت به سایر انسان‌ها یک مرتبتی [ممتاز] قائل باشم، این انحطاط فکری است و انحطاط روحی.
آه!
۰۳ بهمن ۹۴ ، ۲۰:۱۳