عمید نیشاپور

دیوانه ای به نیشابور می رفت. دشتی پر از گاو دید ، پرسید: « این ها از کیست؟» گفتند:« از عمیدنیشابور است.» از آن جا گذشت . صحرایی پر از اسب دید. گفت: « این اسب ها از کسیت؟» گفتند: « از عمید »باز به جایی رسید با رمه ها و گوسفندهای بسیار. پرسید: « این همه رمه از کیست؟» گفتند:« ازعمید.» چون به شهر آمد، غلامان بسیار دید، پرسید : « این غلامان از کیست؟» گفتند : « بندگان عمیدند.»درون شهر سرایی دید آراسته که مردم به آن جا می آمدند و می رفتند. پرسید : « این سرای کیست؟» گفتند: « این اندازه نمی دانی که این سرای عمید نیشابور است ؟» دیوانه دستاری بر سر داشت کهنه و پاره پاره؛ از سر برگرفت به آسمان پرتاب کرد و گفت : « این را هم به عمید نیشابور بده، زیرا که همه چیز را به وی داده ای.»   عطار نیشابوری، الهی نامه عطار/حکایت عمید نیشاپور زبان فارسی دوم دبیرستان صفحه 111